آموزش کنگ فو

ارکان اساسی و اصلی برای مراقبه ومکاشفه سنتی

برای سنتی ترین روش ذهن ورزی و مراقبه، ارکان اصلی به شرح زیر، وجود دارند:

1-                              مکانی آرام، خلوت و ساکت برای مراقبه

2-                              حالت و وضع بدن به شکلی راحت، بی حرکت و در حال تعادل

3-                              یک موزیک آرام ترجیحا موزیکهای مخصوص مدی تیشن (موزیک همراه باصدای پرندگان، باران)

4-                              تنفس صحیح شکمی

5-                              شی یا موضوعی برای معطوف کردن توجه به آن و غور و بررسی

مکانی آرام، خلوت و ساکت:

بهترین مکان برای مراقبه، جایی است که بتوانید به راحتی در آن بنشینید یا دراز بکشید تا عضلات و ماهیچه های بدن، کم کم و به تدریج شل شوند. مکانی که کمترین عوامل برای پرت شدن حواس در آن وجود دارند.

بعد از مدتی و کمی تمرین قادر خواهید بود که در مکانهای شلوغتر هم به راحتی مراقبه کنید. مثلا در اتوبوس، قطار، مطب پزشکان و غیره

حالت بدن به شکلی راحت، بی حرکت و در حال تعادل

اتخاذ یک حالت بدن خاص و ویژه، محور اصلی اکثر تکنیک های مراقبه بوده است. حالت بدن در تکنیک ؛ ذن ؛ خیلی مهم و با اهمیت تلقی می شود. یکی از ویژگی ها و خصوصیات پیشنهادی در حالتهای صحیح مراقبه در بسیاری از سنتها آن است که ستون فقرات صاف و راست نگه داشته شود. ممکن است برخی از افراد که دچار مشکلات جسمانی هستند،ابتدا در هنگام اتخاذ چنین حالتهایی، احساس ناراحتی پیدا کنند. ستون فقرات به شکل یک خط صاف در می آید و وزن بدن در قالبی متعادل که در آن ثقل و وزن نه کشیدگی و فشار عظلانی و ماهیچه ای، عامل موثر اصلی محسوب می شود، در اطراف آن به حالت متعادل در می آید.

گر چه به طور قطعی ثابت نشده است، اما امکان دارد که این تغییر جهت و تنظیم مجدد خاص روی حالت و وضع ذهن و روان تاثیر بگذارد. یک حالت نشسته برای مراقبه بهتر از دراز کشیدن است.

به این دلیل که دراز کشیدن حالت عادی و طبیعی خوابیدن است و مراقبه به حالت دراز کش ممکن است به راحتی به خواب منجر شود. اگر جزء آن دسته از افرادی هستید که در خلال روز به راحتی خوابتان نمی برد، می توانید مراقبه را به شکلی نیمه لم داده یا دراز کش روی یک کاناپه یا صندلی راحتی بزرگ در حالی انجام دهید که کمرتان روی قسمت تکیه گاه آن قرار دارد و صاف است و سرتان به سمت عقب متمایل است.

اگر چه در حالتهای مراقبه سنتی، کمر در حالت عادی صاف و راست نگه داشته می شود، ولی نه خیلی شق و رق و قائم. این حالت به حالت راحت، بی حرکت و متعادل موسوم است. حالت و وضع صحیح و مناسب برای مراقبه را می توان به عنوان حالتی راحت شرح داد:

هوشیا و آگاه و در عین حال آرام و راحت.

حالت راحت، بی حرکت و متعادل، وضعیت مناسب و صحیح هوشیاری و خودآگاهی و تمرکز حواس و توجه را برای دستیابی به مراقبه ای موفقیت آمیز، بهبود می بخشد.

در شرق حالتهای چهار زانو، با سری بالا گرفته و کمر در خطی قائم قرار گرفته برای مراقبه مطلوب و ایده آل در نظر گرفته میشود. در وضعیت لوتوس یعنی پاها به حالت چهار زانو قرار می گیرند و کف پا روی ران گذاشته می شود. و این احساس خوبی برای وضعیت راحت و متعادل نشستن را برای مراقبه به شخص منتقل می کند. این حالتها ممکن است در آغاز برای کسانی که با آن آشنایی ندارند کمی سخت و دردناک باشد.

می توانید پاهای خود را به راحتی روی زمین قرار دهید. یا به حالت نشسته روی صندلی و دستانتان را به شکلی که می بینید نگه دارید و دو انگشت وسط دو دست را به آرامی به یکدیگر فشار دهید و بر روی فشار دو انگشت تمرکز کنید.

اما حالتهای دیگری نیز هست، شما روی یک صندلی راحت بنشینید به طوری که کف پایتان براحتی روی زمین قرار گرفته باشد دستانتان روی زانو یا دسته صندلی قرار بگیرد.

می توانید شکل دیگری از نشستن را انتخاب کنید . یکی از این اشکال یا ترکیبی از آنها. مهم آنست که شما راحت باشید.

در این حالت نوک انگشت شست و انگشت اشاره به یکدیگر متصلند. و شما می توانید این دو انگشت را به آرامی به هم فشار داده و روی فشار دوانگشت توجه کنید.

ساختمان دستگاه تنفس واهمیت تنفس شکمی

در آغاز مدی تیشن و در طول آن باید به طور صحیح تنفس کنیم . و طرز تنفس صحیح ، تنفس شکمی است، که در زیر به طور کامل آنرا توضیح داده ایم.

دستگاه تنفس از چند قسمت تشکیل شده است. ریه ها بخش اصلی دستگاه تنفس هستند. ریه‌ها در دو سمت سینه واقع شده‌اند و قلب و عروق بزرگ و مری آنها را از هم جدا می‌کنند. یکی دیگر از بخش‌های مهم دستگاه تنفس دیافراگم است. د یافراگم در تنفس نقش اساسی دارد و در قاعده شش‌ ها  قرارگرفته است. د یافراگم در واقع پرده عضلانی است که حفره شکمی را از حفره سینه جدا می‌کند. کار دیافراگم  ایجاد فشار منفی برای کشیدن هوا به داخل ریه‌ها است. بدنبال انقباض دیافراگم یک خلاء نسبی در قفسه سینه ایجاد شده و این امر خود باعث اتساع ریه‌ها می‌شود. در این بین عضلات بین دنده‌ای با انقباض خود موجب اتساع قفسه سینه و کمک برای ورود هوا می‌شوند. نتیجه این روند، مکش هوا به درون ریه‌ها است.

بایستی توجه داشت قفسه سینه یک شبکه اسکلتی است. بنابراین دارای ظرفیت محدودی از نظرقدرت اتساع است. در یک تنفس درست دیافراگم مهم‌ترین نقش را ایفا می‌کند. بنابراین کنترل دیافراگم اولین قدم در تمرین‌های تنفسی است. وقتی دیافراگم در حالت استراحت قرار می‌‌گیرد، ریه‌ها جمع شده و هوا تخلیه می‌شود. تمرین ساده تنفس عمیق با حرکات دیافراگم ، بنیاد علم تنفس  یا پرانایاما است.

آنچه در یک تنفس درست اهمیت دارد حرکت شکم و دیافراگم است. در واقع تنفس درست با بیرون دادن شکم شروع می شود. وقتی شکم به سوی بیرون حرکت کرد، احشاء محوطه شکمی نیز به سوی بیرون حرکت می کنند. در این حالت دیافراگم می تواند به راحتی به سوی پایین حرکت کند و هوا را به داخل ریه ها بکشاند. بعد از باز شدن شکم، قفسه سینه نیز باز شده و چرخه تنفس کامل می شود. در هنگام بازدم نیز مجددا شکم به داخل جمع میشود و به هل دادن دیافراگم به سوی بالا هوا را خارج می کند. به اشکال زیر دقت کنید. حرکت دیافراگم و انقباض و انبساط ریه بخوبی در این شکل نشان داده شده است.

دیافراگم و ریه ها در حالت دم و بازدم. راست حالت دم و چپ حالت بازدم را نشان می دهد. به حرکت دیافراگم دقت کنید.

  در حالت عادی، با هربار تنفس، مقدار 500 سی‌سی هوا وارد ریه‌ها می‌شود و بعد از تبادل اکسیژن و دی‌اکسیدکربن از ریه‌ها خارج می‌شود. با افزایش عمق تنفس می‌توان مقدار این هوا را به میزان زیادی افزایش داد. با این تمرینات می توان این مقدار هوا را به 2500 سی‌سی در هربار تنفس برسانید. بنابراین یکی از اولین اثرات این تمرین ورود هوای بیشتر به ریه‌ها و امکان تنفس بهتر و عمیق‌تر است. مهمتر اینکه با ورود هوای بیشتر به درون ریه‌ها، مقدار انرژی حیاتی زیادتری وارد بدن می‌شود و سطح آگاهی و انرژی تا حد بسیار زیادی تغییر می‌کند. این امر بعد از تمرینات بسیار محسوس است.

یک موزیک آرام ترجیحا موزیکهای مخصوص مدی تیشن

هر موزیک آرامی که به شما احساس آرامش می دهد برای مدی تیشن عالی است. شما می توانید از موزیکهای مخصوص که همراه با صدای پرندگان و باران و دریا و... است و در بازار یافت می شود برای اینکار استفاده نمایید. یا موزیک های کلاسیک ماند موزیکهای موتزارت یا ...